Jaka Tarub Dadi Duda  

Posted by: Diah Lutfi Ani in , ,

Ing salah sawijining dhusun ana kulawarga kang jenenge Mbok Randa lan anak lanange kang bagus, Jaka Tarub. Akeh bocah wadon kang tresna karo dheweke, ananging dheweke durung pengin duwe bojo. Sanajan Mbok Randa dudu ibu kandhunge Jaka Tarub, nanging dheweke pengin ngabekti marang Mbok Randa.

Adhegan I
Mbok Randa                   : “Jaka Tarub anakku… kowe ki wis gedhe, wis duwe KTP. Ning siji sing durung kokduweni… ehm… bojo, Le.”
Jaka Tarub                        : “Nyuwun pangapunten, nanging Tarub dereng purun, Mbok.”
Mbok Randa                   : “Lha simbok selak pengin nggendhong putu je. Mengko nek simbok wis ora ana, sapa sing arep ngurusi kowe? Apa kowe ora mesakake karo simbok?”
Jaka Tarub                        : “Nggih mboten ta Mbok. Mugi-mugi mawon simbok panjang umur.”
Mbok Randa                   : “Ya aja dawa-dawa ta, Le… Mengko kakehan dosa aku.”
Jaka Tarub                        : “Nggih, Mbok. Kula usahakaken.”
Mbok Randa                   : “Tenan lho, Le.”

Ora let suwe sadurunge Jaka Tarub netepi janjine marang Mbok Randa, Mbok Randa seda jalaran lara tuwa. Jaka Tarub gela banget.

Adhegan II
Ana ing alas swasana sore wis lekas terang. Udan sing wingine gedhe… banget wis mandheg. Srengengene wis lekas katon. Eh, ditambah ana pelangi njedhul ing sisih kulon. Jarene wong-wong ta angger ana pelangi, berarti arep ana widadari sing arep adus neng bumi, ning bener orane ya mbuh ora ngerti. Saya suwe bit-semribit ana ambu-ambuan kang wangi banget. Ana apa ya? Suara kemrincing krungu seka sisih kulon.
Byur… Byur… Byur…

Widadari Abang           : “Cihuy! Asik, aku bisa adus meneh. Jan banyune seger tenan. Wis seminggu ora adus, awake pada pliket. Walah jan. Pokoke segere pol tenan. Sip.”
Widadari Jambon         : “Ho’oh, segere pol. Ning angger aku ya ora kaya kowe. Lha kowe dadi widadari ora tau adus. Saiki neng kayangan wis ana pemandian umum. Ora ngerti sih, katro banget!!!”
Widadari Kuning         : “Ih, ya ampyun… Sapa kuwi sing arang adus? Ngisin-isini banget dadi widadari. Mosok widadari arang adus. Ki conto akyu ya, saben dina ora tau lali manycure pedycure. Jan… ambune mbok wangi tenan.”
Widadari Ijo                    : “Halah, ya wis. Mung kaya ngono we dibahas. Aku sing padha wae karo Abang arang adus we meneng wae kok.”
Widadari Abang           : “Dhuh… Ijo, dadi aku ana kancane? Ha… ha… ha… Tos dhisik, yo! (Tos! Tos! Tos!)
Widadari Ijo                    : ”Tos!”
Widadari Kuning         : ”Ya ampyun, kaya ngono kok dibanggakake. Mbok jijai ngerti! Oh, ya… ngomong-ngomong si Ungu, Biru, karo Nila lagi neng ngendi, ya? Kok ket mau ora ketok.”
Widadari Jambon         : ”Oh…, kae wong telu. Ngene ya tak omongi. Si Ungu mau wis ijin arep konser dhisik karo Jastin Biber, si Biru lagi masak oseng-oseng mercon nggo Papi Raja,  terus si Nila lagi dolan neng mall karo pacare. Mau ki wis dakajak ning tetep ora gelem.
Widadari Kuning         : “Ow… dadi ngono kuwi tah.”

Adhegan III
                Nalika Jaka Tarub bali saka  golek iwak, ora sengaja dheweke ngambu wewangian kang asale saka kali. Jebule ambu wangi kuwi asale seka para widadari kang lagi adus.

Jaka Tarub                        : “Eh, kok kayane ana sing beda? Ana mambu wangi ana apa ya? Kayane ambune seka kulon. Jajal daktiliki ah.
Walah-walah, apa aku ora salah weruh? Kae widadari lagi pada adus! Bening tenan, kena nggo cuci mata iki. Tamba ngantuk!
Oh ya, aku duwe ide cemerlang, dakjupuk salah siji slendange, ben ora bisa bali. (njupuk slendang sing jambon)

Adhegan IV
Sawise adus para widadari banjur padha bali menyang kayangan.

Widadari Ijo                    : ”Kanca-kanca, ayo lah padha bali neng kayangan, kayane aduse wis cukup. Wis keset iki, lho!”
Widadari Kuning         : “ Aduh biyung, aku isih kepengin kungkum, dhela meneh ya?”
Widadari Abang           : “Tapi kayane wis sore lho, nek didukani Papi Raja piye?”
Widadari Jambon         : “Ya wis lah.Yo, lek wis!”
Eh, slendangku neng ngendi ya? Kok raib?” (kaget)
Widadari Kuning         : “Tape deh… Mau lak ya wis kokselehke kono ta? Jal goleki meneh!”
Widadari Jambon         : “Wis kok, tapi ora ana. Kepiye iki, aku ora bisa bali?”
Widadari Abang           : “Ayo cepetan, wis sore! Aku, Ijo, karo Kuning bali dhisik ya, Mbon?”
Widadari Jambon         : ”Lha aku kepiye neng kene, mosok aku ditinggal dhewe? Emoh lah, emoh!”
Widadari Ijo                    : “Ya wis lah. Trima wae nasibmu iki, Mbon.”
Widadari Kuning         : “Mbon, aku padha bali dhisik ya… I’m sorry good bye… Sorry dory stroberi ya…”

Widadari Jambon akhire ditinggal dhewe. Ora ana sing gelem ngancani.

Adhegan V
Ijlik-ijlik Jaka Tarub teka kaya dadi pahlawan wae…

Widadari Jambon         : “Hiks… hiks… hiks… Slendangku neng ngendi? Kepiye iki?”
Jaka Tarub                        : “Eh… Cah ayu, keneng apa nangis neng kono dhewekan? Wis gedhene semono mosok nangis? Apa ora isin?”
Widadari Jambon         : “Slendangku ilang.”
Jaka Tarub                        : “Kok bisa ilang?”
Widadari Jambon         : “Hah! Sapa kuwi sing takon? Ana swara kok ora ana rupa?”
Jaka Tarub                        : “Ki aku neng kene. Nylinguka mburi.”
Widadari Jambon         : “Subhanallah! Sampeyan sapa? Kok andang-andang bisa neng kono?”
Jaka Tarub                        : ”Oh… Kowe ora ngerti aku ya? Ya wis. Tepangake, aku Jaka Tarub. Pemudha sing paling cakep, paling ganteng, paling joss neng desa iki. Nah saiki giliran aku sing arep takon. Cah ayu dhewe jenenge sapa, terus kok bisa neng kene kepiye ceritane?”
Widadari Jambon         : ”Dadi sampeyan Jaka Tarub. Sing nggaweni tarub angger ana manten ya?”
Jaka Tarub                        : ”Sembarangan… Aku Jaka Tarub, udu tukang nggaweni tarub.”
Widadari Jambon         : ”Oh, ngono… Ya wis, giliran aku ya. Aku Widadari Jambon. Nama bekene Nawang Wulan. Aku teka seka kayangan, tapi sing dadi masalah saiki aku ora bisa bali neng kayangan. Soale slendangku ilang.”
Jaka Tarub                        : ”Ow… dadi ngono ceritane. Melasi temen awakmu… Ya wis, saiki kowe melu aku wae, yo!”
Widadari Jambon         : ”Melu neng ngendi?”
Jaka Tarub                        : ”Aja kakehan takon, keri melu wae kok. Apa kowe gelem tak tinggal dhewekan neng kene? Angger wengi-wengi ana sing ngawe-awe. Hayo, gelem ora?”
Widadari Jambon         : ”Apa iya? Lha ya emoh.”
Jaka Tarub                        : ”Ya wis, mulane melu aku wae. Sante wae, ora arep dakapa-apake.”
Widadari Jambon         : “Janji lho! Ya wis, saiki aku melu sampeyan. Tapi angger sampeyan macem-macem, dakthuthuk lho…”
Jaka Tarub                        : “Iya lah…”

Sawise ngono, Widadari Jambon akhire melu Jaka Tarub. Basan wis suwe akhire Jaka Tarub karo Widadari Jambon padha seneng-senengan, banjur pengantenan, lan akhire dikaruniai anak wadon aran Nawangsih.

Adhegan VI
Para widadari sing maune pada neng kayangan teka. Para widadari kuwi oleh perintah seka Papi Raja supaya methuk Nawang Wulan bali.

Widadari Ungu             : ”Mbon, kepiye kabare? Apik-apik wae tah? Suwe ora ketemu ya?
Widadari Jambon         : ”Eh… Ungu, Biru, Nila. Aku apik-apik wae neng kene. Piye kabare, waras kabeh tah? Kabare Papi Raja kepiye?”
Widadari Biru                 : ”Aku karo kanca-kanca neng kana ya pada bagas waras kabeh.”
Widadari Nila                 : ”Jan aku nggumun karo kowe. Bisane betah neng bumi. Ana apa jane?”
Widadari Jambon         : ”Aku neng kene ketemu karo cowok sing ganteng banget, jenenge Jaka Tarub. Dheweke sing nulungi aku pas aku ditinggal karo Abang, Kuning, karo Ijo kae.”
Widadari Nila                 : “Terus?”
Widadari Jambon         : “Terus saiki aku wis bebojoan karo Jaka Tarub, malah saiki aku wis duwe anak wadon siji. Ya ayune ora kalah seka ibune.  Jenenge Nawangsih. Sik tak celuke.
Sih, mrenea ndhuk.
Nawangsih                       : “Nggih, Kanjeng Mami.”
Widadari Jambon         : “Tepangake, iki bulik-bulikmu seka kayangan. Iki Ungu, iki Biru, lan iki Nila.”
Nawangsih                       : “By the way, Bulik kok padha mrene ana jalaran apa? Njanur gunung banget.”
Widadari Ungu             : ”Ceritane, aku, biru, karo Nila diutus eyangmu Papi Raja supaya methuk ibumu bali kayangan.”
Widadari Biru                 : “Ho’oh. Nggo ngapa urip neng kene? Ora kepenak, mendhing urip neng kayangan. Apa-apa ana.”
Nawangsih                       : “Ya aja ngono ta, Bulik. Mengko nasibku karo Bapak kepiye?”
Widadari Nila                 : ”O… dadi aku sia-sia ya adoh-adoh mrene? Aja ngono ngapa!”
Widadari Jambon         : “Pangapura ya kanca-kanca. Aku ora bisa melu kowe padha. Soale aku wis betah neng bumi. Aku isih kepengin neng kene. Sepisan meneh pangapura ya. Aku ora bisa.”
Widadari Ungu             : ”Ya wis nek kayangono karepmu, ning aku padha isih ngarepake kowe bali kayangan meneh.
Widadari Biru                 : ”Wis lah, aku ora arep meksa. Sing penting kowe seneng, aku ya melu seneng.”
Widadari Jambon         : ”Nuwun ya wis padha pangerten karo aku.”
Widadari Nila                 : ”Ya wis, ayo padha bali. Wis sore ki, mendhung meneh. Mengko neng ndalan kudanan kepiye.”
Widadari Ungu             : ”Mbon, aku bali ya… Da… dah…”

Para widadari kuwi akhire bali kayangan, tapi Widadari Jambon tetep ora gelem bali.

Adhegan VI
Neng ngomah…

Widadari Jambon         : ” Pak, berase wis entek. Sesuk adange kepiye?”
Jaka Tarub                        : “Tenane? Beras sing wingi isih tah? Mosok cepet banget enteke.”
Widadari Jambon         : “Isih jare sinten. Wong wis bersih tak bersisa kok.”
Jaka Tarub                        : “Oh ya, neng lumbung beras kulon omah isih ana berase. Wingi ana kiriman beras seka Pak Presidhen.”
Widadari Jambon         : “Jajal daktiliki ya, Pak.”
Jaka Tarub                        : ”Ya.”

Adhegan VII
Neng lumbung beras kuwi, ora disangka-sangka Widadari Jambon nemu slendang warna Jambon. Mirip kaya slendange sing biyen ilang. Widadari Jambon curiga, apa iya Jaka Tarub sing njupuk slendange. Widadari Jambon jengkel banget.

Widadari Jambon         : “Pak, aku arep takon. Penting benget! Ki masalah slendangku sing biyen ilang. Pak, kenapa bisa slendangku ana neng lumbung beras? Aja-aja Bapak sing njupuk slendangku biyen ya?”
Jaka Tarub                        : ”Hah… Slendang? Slendang apa? Aku ora ngerti.”
Widadari Jambon         : “Halah, ora usah mungkir. Ngaku wae, Pak. Aku bener-bener kecewa karo Bapak. Wis dakbela-belani ora bali kayangan, eh jebul sing njupuk slendangku biyen malah wong sing paling aku tresnani. Teganya… teganya… teganya…”
Jaka Tarub                        : ”Pangapurane, Yang… Aku bener-bener njaluk pangapura. Aku ora ngerti bakalan kaya ngene akhire.”
Widadari Jambon         ; ”Pak, aku kuciwa… kuciwa. Sedhih atiku…
Aku ora bisa kaya ngene terus. Aku wis diapusi. Aku kudu lunga seka kene.”
Nawangsih                       : “Bu, Ibu, aja lunga. Mengko nek aku kangen Ibu piye? Mosok nyawang Bapak terus? Jeleh noh! Ibu ora mesakake karo aku pa?”
Jaka Tarub                        : ”Yang, aja lunga… Aja tinggalna aku dhewekan neng kene. Melasi Nawangsih, mosok aku dadi duda… Hiks… hiks… hiks…”
Widadari Jambon         : Pak, tulung jaga Nawangsih sing bener. Aku titip tulung dirumat. Aja nganti kurang pangan. Wis, aku lunga ya… Slamat tinggal…”
Nawangsih                       : “Ibu…!!!”

Widadari Jambon akhire bali neng kayangan.Anak siji-sijine karo bojone  ditinggal lunga dhewekan. Saben ana pelangi, Widadari Jambon ngintip kahanane anake seka langit. Jaka Tarub banjur dadi duda.

-The End-

(Naskah ini disalin dari naskah "Jaka Tarub" versi Banyumasan oleh Le Hieu dengan penerjemahan bahasa ke Bahasa Jawa versi penyalin)

This entry was posted on 16.46.00 and is filed under , , . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Langganan: Posting Komentar (Atom) .

0 komentar

Posting Komentar

Thanks for Visiting