Mbah Bergas, Tradisi yang Masih Lestari  

Posted by: Diah Lutfi Ani in , ,

Mbah Bergas adalah salah seorang tokoh yang terkenal dari Dusun Ngino, beliau merupakan cikal bakal pembangunan desa tersebut. Beliau disebut Mbah Bergas karena pada zaman dahulu beliaulah yang membawa kesembuhan bagi penduduk desa yang sedang dilanda penyakit kulit. Sejak beliau meninggal, setiap tahun pada bulan Mei diadakan peringatan Mbah Bergas. Tradisi ini dilakukan untuk mengenang jasa-jasa beliau.

Peringatan dilakukan dengan menggelar wayang semalam suntuk dan pasar malam. Setiap tahunnya banyak masyarakat yang ikut berpartisipasi. Tidak hanya dari masyarakat sekitar, tetapi juga masyarakat dari dusun lain.

Puncak peringatan dilakukan dengan arak-arakan. Dalam acara ini juga dimeriahkan dengan drumband, jathilan, dan para sesepuh yang memakai busana adat Jawa. Dan satu hal yang paling penting yaitu gunungan. Gunungan tersebut dibuat dari berbagai macam hasil bumi.

Setelah diarak dan didoakan gunungan itu pun menjadi bahan rebutan. Bagi orang awam gunungan tersebut mempunyai arti yang sangat besar yaitu memberi berkah bagi hidup mereka. Namun, bagi orang-orang terpelajar dan berpikiran modern tentunya tidak meyakini hal tersebut. Mereka menilai gunungan tidak memiliki makna apapun selain sebagai tontonan belaka.

Gara-gara Harta Karun  

Posted by: Diah Lutfi Ani in , , ,


-->

Abu Nawas bingung, sedhih, campur jengkel, nanging ora bisa tumindak apa-apa nalika para prajurit saka Kraton Bagdad pada mbungkar omahe Abu Nawas. Adhedhasar impene Sultan Harun Al Rasyid, ing sangisore omahe Abu Nawas ana harta karune. Mula, Sultan banjur dhawuh para prajurit supaya njupuk harta karun mau. Nganti mobrak-mabrik, bosah-baseh, omahe Abu Nawas ambruk, harta karun ora ditemokake. Abu Nawas judheg, kepriye carane njaluk pengadilan marang Kanjeng Sultan. Abu Nawas meres utek, nganti bengi ora bisa turu, ora doyan mangan. Panganan sing disedhiakake bojone nganti mambu dirubung laler. Weruh panganan sing dirubung laler, Abu Nawas oleh gagasan lan mesem kecut.
“Bune, tulung jupukna jarik kanggo nutup panganan iki lan penthungan kayu!” parentahe Abu Nawas marang bojone.
“Kagem menapa, Kangmas?” pitakone bojone.
“Kanggo males Kanjeng Sultan amarga tumindake para prajurit ngrusak omahe dhewe, ora gelem njaluk pangapura lan menehi kerugian.”
Tekan Kraton, Abu Nawas matur Kanjeng Sultan Harun Al Rasyid, “Ampun, Kanjeng Sultan, kula badhe atur pelapurasn lan nyuwun pengadilan awit tumindakipun tamu-tamu kula ingkang murang tata awit nedha sekul kula tanpa lila kula.”
“Yen ngono tamu-tamumu kuwi kudu diukum.”
“Kula piyambak saged paring paukuman Kanjeng Sultan, nanging kula nyuwun lilah paduka kanthi dipunsekseni para mantri lan punggawa ing pasewakan menika.”
Sultan Harun Al Rasyid paring lilah. Abu Nawas wiwit mbukak jarike sing kanggo nutup sega mambu. Laler-laler padha mabur mawurahan. Abu Nawas mbledik, laler-laler dioyak dithutuki. Ana sing mencok ing guci. Guci diantem pecah. Lemari, bifet, kursi, kaca, lawang, kabeh sing ana ing pasewakan dadi morat-marit, bosah-baseh.
Kanjeng Sultan ora bisa apa-apa, banjur tanggap iki carane Abu Nawas males marang dheweke. Kanjeng Sultan uga rumangsa luput, banjur njaluk pangapura marang Abu Nawas. Abu Nawas uga njaluk pangapura, nanging saiki wis lega. Abu Nawas mulih kanthi ati sing plong. Bojone sing maune was-was lan sumelang, mesthi kepengin krungu ceritane.

Thanks for Visiting